26 september 2022 – Deze maand ben ik begonnen als parttime Hoogleraar Architectuurontwerp aan de Universiteit Antwerpen. Ik ga verder waar mijn boek Architectuur in de kapotte stad in 2008 stopte: het verzamelen en analyseren van interventieprojecten in de bestaande stad en het ontwikkelen van een ontwerptheorie voor deze opgaven. Ik word daarnaast onder meer verantwoordelijk voor de derdejaars ontwerpoefening Architectuur en Constructie waarin de studenten het Italiaanse woonpalazzo bestuderen.

In mijn onderwijs kies ik voor een strikte architectonische definitie van duurzaamheid. Er valt veel van de historie van de Europese stad te leren. Duurzaamheid kun je thematiseren als een stedelijk fenomeen, waarin gebouwen stabiele constructies zijn die enerzijds anticiperen op veranderbaarheid en zich anderzijds voegen in de dynamiek van onze steden.

Ik volg de Vlaamse architectuur nu zo’n 30 jaar. Mijn bevriende collega Paul Vermeulen noemt mij zelfs een Belgische architect. Ik ben best vereerd dat ik aan de levendige architectonische cultuur in Vlaanderen ga bijdragen. Het ontwerp staat centraal in de architectuurschool van Antwerpen. Studenten krijgen degelijk onderwijs in techniek, theorie en tekenen.

Er blijft meer dan genoeg tijd over voor mijn bureaupraktijk. Ik had het geluk om twee getalenteerde studenten aan mijn bureau te kunnen binden. Jeffrey Reule en Harmen van der Wilt kennen mijn werk. Zij werken zelfstandig en leveren de ondersteuning die avonturen in Antwerpen en elders mogelijk maken. Bovendien blijkt hun gedrevenheid goed voor de verjonging van het bureau.