20 oktober 2020 – Sinds de renaissance is het palazzo in steden als Napels verder ontwikkeld tot een duurzaam type in de woningbouw. Dat is niet voor niks. Het van oorsprong landelijke type bleek zich goed te lenen voor woningbouw in hoge dichtheid. Is het palazzo ook geschikt voor de verstedelijking van de naoorlogse buitenwijken?

Deze vraag stelden wij ons toen wij gevraagd werden een verdichtingsvisie te maken voor een hellend terrein in Londen Ealing. Rondom twee woontorens is ruimte voor nieuwbouw. Door zijn schaal valt het complex in de omgeving uit de toon. De context is niet eenvoudig te duiden. Tegenover de torens ligt een moderne supermarkt met een groot parkeerterrein. De oudste generatie woningen in de buurt zijn ca. 120 jaar oud. Het zijn meestal twee-onder-een-kapwoningen in de karakteristieke erkerarchitectuur van die tijd. De recentere woongebouwen zijn groter – en grover.

Wij stelden voor om het noodzakelijke bouwprogramma te verdelen in zeven verschillende blokken, die gebaseerd zijn op het palazzo. De nieuwe woningen hebben een eenvoudige afwerking van metselwerk, prefabbeton en stalen hekken. Ze zijn allemaal verticaal geleed. Merkwaardig genoeg verschafte de vorm van de torens het precedent om de nieuwe woningen aan te passen op de schaal van de erkerarchitectuur rondom het ensemble. Op basis van deze spelregels kan elk blok door een ander teamlid worden uitgewerkt.

De twee woontorens worden verbonden door een nieuw basement dat een plein vormt waaraan de torenentrees, gemeenschappelijke ruimten voor ouderen en kleine werkruimten liggen. Het basement maakt een rustica voor de torens en verhult zo de ondergrondse parkeergarage.

Palazzi, plein, basement, rustica: het repertoire van de renaissancestad biedt intrigerende oplossingen voor de verstedelijking van de hedendaagse suburb.

I.s.m. Smith & Taylor Architects, Londen, VK.