14 april 2022 – “Waarom blijft het grootste deel van onze verouderde woningen dan onderontwikkeld, terwijl we weten dat co- en herontwerp een krachtige bijdrage kan leveren aan een slagvaardige woningbouw?” Dat vragen Sandra Karina Löschke en Hazel Easthope zich af in het laatste nummer van Architecture Australia. In hun artikel Het probleem van verouderend woningbouw: een co- en herontwerp benadering (The problem of ageing housing: a co- and re-design approach) beschrijven zij de renovatie van de naoorlogse Knikkers in Ommoord.

Hun antwoord op die vraag luidt: “Eén obstakel is dat de transformatie van bestaande gebouwen veel ingewikkelder is dan het ontwerpen van nieuwe- zoals het langdurige ontwerpproces in Ommoord laat zien. Daar zijn drie redenen voor.

Ten eerste vereist co- en herontwerp de deskundigheid van meerdere disciplines en belanghebbenden en zij moeten effectief samenwerken om aan sociale, milieutechnische en economische doelen en normen te voldoen.

Ten tweede zijn veel appartementen particulier eigendom. Dit betekent dat herontwikkelingsprojecten worden geïnitieerd en geleid door leken met beperkte expertise en slagvaardigheid om consensus te bereiken. Dit kan resulteren in lange vertragingen en hele projecten frustreren, hetgeen aanzienlijk risico’s inhoudt.

Ten derde vormt co- en herontwerp in vakmatige opzicht een nieuwe benadering en een uitdaging aan het op vervanging en overbodigheid gebaseerde top-down denken van de mainstream architectuur, die de bestaande woningvoorraad als een belemmering voor vooruitgang ziet en de stem van eindgebruikers en andere belanghebbenden ervaart als een belemmering voor een verantwoord ontwerp.”

Het staat er allemaal heel duidelijk. Erop af!